Hemû kes dikarin bi hêsanî biaxivin. Di cîhanê de ku pir ji berê derdikeve, divê ji bo wan zor be ku bibin hevpeyman û fêm bibin. Ev kes her çiqas hêsan bihêlin jî, bi serê xwe nayên dîtin. Ev kes her tim bi hêzê dinivîsînin, ji ber ku ew tiştek bi gotinên xwe jiyanê qala dikin, lê belê ew dijber in. Ji ber vê yekê ew dikarin xwe bi çavên mezin didin, lê heman demê wan ne hêsan e ku xwe nîşan bikin. Ew wekî valahiyên avê ne, ku dîroka xwe di detayên biçûk de reflekte dikin, lê xwe nîşan nakin. Ew fikirînên li ser kesên din dikin, lê kesên din li ser wan nafikirin. Ez wan li ser çîrokê lêkolîn kir û li ser forma wan guhdarî kir û cîyê wan kir û ji wê yekê min dijber bûm. Çev bû li min, ji ber ku kîjanî li ser wê ye, ji ber ku gumanên min li ser wê ye ku di dema nîşankirinê de ne nîşan tên.
Ji bo min vê fêm bikin, min ev wêneyê çêkir…